فرزندآوری نیاز فطری انسان‌ها و تأمین جمعیت از کارکردهای مهم خانواده است. ولی ممکن است در مواقعی اختلال در خانواده، جامعه را با کاهش جمعیت مواجه کند. امروزه جوامع غربی به دلایلی مانند بالارفتن سن ازدواج، افزايش بی‌ثباتی، فروپاشی خانواده‌ها و طلاق، رفاه‌زدگی، مصرف‌گرايی و هزينه پنداشتن فرزندان، با مسئله كاهش جمعيت و عوارضی چون پيری و سالمندی جمعيت مواجه‌اند. وقتی یک جامعه با كاهش يا افزايش جمعيت مواجه می‌شود، نظام سیاسی آن برای حل مشكل جمعيت چاره‌انديشی می‌كند و با همراهی و همكاری مردم تدابیر و راه‌حل‌هایی را به اجرا در می‌آورد كه «سیاست‌های جمعیتی» نامیده می‌شود. سياست‌های جمعيتی می‌تواند در جهت افزايش يا كاهش جمعيت باشد.