سال 1330 تا 1332 را می‌توان دوران تنش علنی میان ایران و انگلستان نامید. دولت انگلستان که از ملی شدن صنعت نفت زیان‌های بسیار زیادی دیده بود پس از اینکه نتوانست حمایت شورای امنیت سازمان مللل و دیوان لاهه را علیه جنبش ملی شدن صنعت نفت ایران

در طول جنگ جهانی دوم، صهیونیست‌ها با تبلیغات گسترده اقدام به مهاجرت و کوچ دادن یهودیان به سرزمین فلسطین کردند و پس از جنگ در سال 1948 م سازمان ملل متحد با اعمال نفوذ و حمایت قدرت‌های بزرگ غربی و روسیه رای به تقسیم سرزمین فلسطین و

25 شهریور 1320 عزل رضاخان از سلطنت بود که رضاشاه در آن روز برگ استعفای خود را که توسط آقای فروغی تنظیم شده بود امضاء کرد و با خاندان خود به اصفهان و از آنجا به کرمان و بندر عباس عزیمت نمود

یکی از قراردادهایی که در دوران رضاشاه منعقد شد، قرارداد نفت 1312 ش./1933.م بود که توسط تقی زاده امضا شد این پیمان، بعد از لغو قرارداد دارسی بسته شد

رضاخان و هوادارانش پس از شکست طرح جمهوری خواهی، در صدد برآمدند از طریق دیگر سلطنت را از خاندان قاجار درآورند. سرانجام پس از زمینه چینی و تبلیغات گسترده، مجلس شورای ملی در روز نهم آبان ماه 1304 ماده واحده‌ای مبنی بر خلع سلسله قاجار و

هنگامی که وثوق الدوله در سال 1298 ش به نخست وزیری رسید، دریچه‌ای تازه برای اجرای سیاست‌های استعماری انگلستان، در ایران گشوده شد