انسان، موجودی اجتماعی است و تصور او در انزوا و دور از سایر انسان‌ها، امری غیرممکن است. این موجود جمع‌گرا، برای برآوردن نیازهای زیستی، عاطفی و اجتماعی خود به تعامل با دیگران احتیاج دارد. ارتباط با سایر اعضای جامعه زمینۀ رشد و شکوفایی استعدادهای او را فراهم می‌کند. انسان بعد از تولد و رشد در خانواده، وارد مدرسه می‌شود و در این دو مرحله، مهارت‌های لازم را برای ورود به محیط بزرگتر یعنی جامعه کسب می‌کند.