استفاده‌ی روز افزون از خط نستعلیق و نیاز به تندنویسی در اواخر دوره‌ی صفوی، سبب شکل‌گیری خط «شکسته نستعلیق» شد که برای نگارش سریع، بسیار مناسب بود. در این خط، شکل حروف و ترکیبات آن با یکدیگر به جهت سرعت، ابتکار و بدیهه نویسی از تنوع زیادی برخوردار است و از این جهت امکانات متعددی در ترکیب‌بندی به وجود می‌آورد. بی‌شک این خط با سرعت ابتکار و بدیهه نویسی خاص خود توانسته است یکی دیگر از جلوه‌های ذوق و قریحه هنری ایرانیان در خط و خوشنویسی به‌شمار آید.