پیرمردی که سال‌های عمرش به هفتاد و هفت رسیده بود، در بستر بیماری، واپسین لحظات زندگی را می‌گذرانید. در تن رنجورش رمقی باقی نمانده بود و

جوانی گه کار و شایستگی است   /   گه خودپسندی و پندار نیست

با خود می‌گفتم از دوازدهم مهر ماه 1359 چه به یاد داری؟ هیچ! آنجا که تو به آن پای می‌نهادی خرمشهر نبود، خونین شهر نیز نبود. این شهر دروازه‌ای در زمین داشت و دروازه‌ای دیگر در آسمان و تو در جست‌وجوی دروازه آسمانی شهر بودی که به کربلا باز می‌شد و جز مردان مر

در وقتی که من در سر سماوار نشسته چاينکِ‌ها را با لتَّه تازه می‌كردم، یک بچه از مهمان‌خانه برآمده پیش من آمده که به من هم قد، اما از من باریک‌تر می‌نمود و او دلگيرانه به لب صُفّه نشسته خودبه‌خود گفت: «در اين‌جا لااقل يَگان كس يافت نمی‌شود كه آدم با

خارکش پیری با دلق درشت   /   پشته‌ای خار همی برد به پشت لنگ‌لنگان قدمی بر می‌داشت   /   هر قدم دانه شکری می‌کاشت کای فرازنده این چرخ بلند   /   و ای نوازنده دل‌های نژند

دانش‌آموزان عزیز توجه شما را به روخوانی متن نیایش کتاب فارسی نهم جلب می‌کنیم. به این روخوانی با دقت گوش کنید و بعد از آن سعی کنید با لحن خواننده متن، متن را بخوانید