(خداوند) آنچه را كه در (آينده) پيش روى آنان و يا گذشته‌ى آنهاست مى‌داند و آنان (فرشتگان) جز براى كسى كه خداوند رضايت دهد، شفاعت نمى‌كنند و از ترس او (پروردگار) بيمناكند. (سوره انبیا: آیه 28)

رحمت خدا و ائمه (ع) همه جا هست. آنچه امام صادق (ع) می‌فرمایند این است که من نگران برزخ شما هستم؛ چون در روز آخرت شافعانی هستند و از شما شفاعت خواهند کرد. اهل بیت (ع) در برزخ هم هستند. اما شفاعت به معنای مصطلحش در برزخ نیست و زمانی معنا می‌یابد که فرد در

شفاعت شامل حال کسانی می‌شود که خدا از آن‌ها راضی باشد. هیچ شفیعی از کافر شفاعت نمی‌کند. شفیع جز به اذن خدا شفاعت نخواهد کرد. شفیع از کسی شفاعت می‌کند که خدا از او راضی باشد

برخی از افراد بدون حساب و کتاب به بهشت می‌روند و اصلا قیامتی نمی‌بینند. توقفی ندارند که بخواهند موقفی داشته باشند. برخی هم مستقیم به جهنم می‌روند. حسابی ندارند که بخواهند آنجا برایش میزانی نصب کنند. برخی هم ممکن است که فقط یکی یا دو تا از این مواقف را

گواهان دسته‌های مختلفی دارند. یکی از گواهان خود خداست. گروه بعد کرام الکاتبین‌اند. اعضا و جوارح انسان هم دیگر شاهدان هستند. امامان (ع) و پیامبر اعظم (ص) از دیگر گواهان محسوب می‌شوند. زمان و مکان هم شاهدان اعمال انسان هستند

بعد از اینکه مرده دفن شد و همراهانش برگشتند، آن پرسشگرها می‌آیند و سوالاتی می‌کنند و آنجاست که انسان متوجه نقایص اعتقادی و اخلاقی خود می‌شود و این کمبودها روح انسان را در معرض فشار و ناراحتی قرار می‌دهد که به آن فشار قبر می‌گویند. از طرفی هم به نظر می‌رسد